زمان تقریبی مطالعه: 2 دقیقه
 

مفرد بالقوه





مفرد بالقوه، به‌معنای مرکّب قابل تعبیر با لفظ مفرد است.


۱ - توضیح اصطلاح



مراد از مفرد بالقوه، عبارت مرکبی است که قابلیت دارد با لفظ مفرد از آن تعبیر آورده شود. گاهی در بیان فرق بین قضیه حملیه و شرطیه گفته می‌شود قضیه حملیه آن است که طرفین آن (محکومٌ علیه و محکومٌ به) قابل انحلال به دو مفرد هستند، مثل: "زید دانشمند است"، که بعد از حذف ادات ربط (کلمه "است")، زید و دانشمند، هر دو مفرد هستند. و مراد از انحلال، حذف ادات ربط بین طرفین قضیه است. ولی طرفین قضیه شرطیه قابل انحلال به دو مفرد نیست. و در پاسخ از این اشکال نقضی که در مثل: "زید عالمٌ نقیضُه زیدٌ لیس بعالم"، هر چند قضیه حملیه است اما بعد از انحلال، به صورت مرکب است، گفته می‌شود: مراد از مفرد، اعم از مفرد بالقوه و مفرد بالفعل است، و در این مثال، هر چند طرفین قضیه مفرد بالفعل نیستند، اما مفرد بالقوه هستند، یعنی می‌توان با لفظ مفرد از آنها تعبیر کرد، مثلا می‌توان گفت: هذا ذاک، یا: هو هو، یا: الموضوع محمولٌ.
[۱] ابن‌سینا، حسین بن عبدالله، الشفا (منطق)، ج۱، ص۳۲-۳۳.
[۲] قطب‌الدین رازی، محمد بن‌ محمد، تحریر القواعد المنطقیه فی شرح رسالة الشمسیه، ص۲۲۲-۲۲۳.


۲ - مستندات مقاله



در تنظیم این مقاله از منابع ذیل استفاده شده است:

• ابن‌سینا، حسین بن عبدالله، الشفا (منطق).
• قطب‌الدین رازی، محمد بن‌ محمد، تحریر القواعد المنطقیه فی شرح رسالة الشمسیه.

۳ - پانویس


 
۱. ابن‌سینا، حسین بن عبدالله، الشفا (منطق)، ج۱، ص۳۲-۳۳.
۲. قطب‌الدین رازی، محمد بن‌ محمد، تحریر القواعد المنطقیه فی شرح رسالة الشمسیه، ص۲۲۲-۲۲۳.


۴ - منبع


پایگاه مدیریت اطلاعات علوم اسلامی، برگرفته از مقاله «مفرد بالقوه»، تاریخ بازیابی۱۳۹۶/۴/۲۰.    


رده‌های این صفحه : اصطلاحات منطقی | لفظ مفرد




آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.